ย้อนเวลามาอ้อนสามีหย่า

‘สตรีที่แต่งงานออกเรือนไปแล้วต้องพึ่งพาสามี และถ้าสตรีหย่าร้างก็จะไร้ที่พึ่งพา อีกทั้งยังจะโดนผู้คนนินทา ดูถูก ด้อยค่าสารพัด สตรีหย่าร้างคือสตรีที่มีมลทิน เป็นสิ่งอัปมงคล เปรียบเสมือนอัญมณีที่มีตำหนิ’ ใครกันนะเป็นคนกล่าวเรื่องบ้าๆ นี่ นี่มันจำกัดสิทธิเสรีภาพของสตรีชัดๆ  คนอื่นๆ อาจจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น ทว่า…มิใช่สตรีอย่างหวงเฟยหนี่ว์ หลังจากที่นางตายไปวิญญาณก็ได้กลายเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนเป็นเวลานานนับศตวรรษ นางได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของโลกผ่านกาลเวลา ได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย ได้รู้จักสึนามิ โควิด เคป๊อปและอื่นๆ อีกทั้งยังได้รู้ว่าผู้หล่อๆหาได้ง่ายในบาร์โฮส เช่นนี้แล้วสามีเก่าจะกลายเป็นอะไร แนวความคิดข้างต้นเกี่ยวกับสตรีหย่าร้างนั้นสำหรับนางมันเอ๊าท์ไปแล้ว สตรีหย่าร้างคือสตรีเนื้อหอมมากเสน่ห์หากว่าพวกนางมีเงิน เพราะโลกนี้มันหมุนได้ด้วยเงิน

                  ******************

“ข้าชอบนกยวนยาง มันคือสัญลักษณ์และตัวแทนของความรักเดียวใจเดียวเชียวนะ” หวงเฟยหนี่ว์เอ่ยเมื่อจ้องหน้าสบตากับเขา

“ข้าเองก็เหมือนดั่งนกยวนยาง ตลอดชีวิตนี้ สวีอู๋ซวนจะรักเจ้าเพียงคนเดียว…เฟยหนี่ว์”

…นกยวนยางมารดามันสิ ตอนนี้มันมีอนุถึง 3 คนแล้ว

ผู้คนต่างกล่าวว่าพวกเขาคือ ‘กิ่งทอง ใบหยก’

“ฮึ! ใช่เสียที่ไหนล่ะ ผีเน่ากับโลงผุสิไม่ว่า” หวงเฟยหนี่ว์แค่นเสียงหัวเราะในลำคออย่างฝืดฝืน ยิ่งเมื่อนึกถึงเรื่องในวันวานนางก็แทบอยากจะกระอักเลือดออกมา

“เฟยหนี่ว์ ถึงแม้ว่าข้าจะมีอนุถึง 3 คน และถึงแม้ว่าจะมีอนุคนใดคนหนึ่งหรือทั้ง 3 คนตั้งครรภ์ก็ตาม แต่ขอให้เจ้ารู้ไว้เถิดว่า ข้าจะไม่รักเจ้าน้อยลงเลย ข้าจะให้ความยุติธรรมและความเท่าเทียมกับภรรยาของข้าทุกๆคน ข้าจะรักพวกเจ้าทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ขอเจ้าอย่าได้น้อยใจอันใดเลย” ขุนนางหนุ่มผู้รั้งตำแหน่งรองเจ้ากรมอาญาที่รักความยุติธรรมและความเท่าเทียมกันอย่างเขายังจะหาคำพูดใดที่ดีกว่านี้มาพูดได้อีก และเขาก็มั่นใจนักหนาว่าคำพูดนี้จะทำให้ฮูหยินของเขานั้นพึงพอใจเป็นที่สุด

…เพราะสิ่งที่เขากล่าวนั้นมันดีสำหรับทุกคน เขาเชื่อว่าตนเองนั้นเป็นบุรุษที่ดีพร้อม เป็นสามีที่ดี ดูแลและรักใคร่ภรรยาทุกคนอย่างเท่าเทียมกันโดยไม่แบ่งว่าเป็นฮูหยิน ฮูหยินรองหรือว่าเป็นอนุ นี่สิถึงจะสร้างความปรองดองในจวนสวีของเขาได้

“นี่คือแนวความคิดของจอหงวนที่จับฉลากมาได้สินะ ฮึ! โง่เง่าสิ้นดี”

                   *************

พล็อตแนวหลัวชั่ว (แต่ชั่วไม่มากออกไปในทางโง่ซะมากกว่า อีกทั้งยังมองโลกสวย ไม่รู้ว่าตนเองนั้นเห็นแก่ตัว) +โง่ + งี่เง่า คิดเข้าข้างตัวเอง คิดว่าผู้ชายทั่วๆไปก็มีอนุ 3 ภรรยา 4 ด้วยกันทั้งนั้น ฮูหยินของตัวเองก็น่าจะยอมรับได้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ไหนๆไม้ก็กลายเป็นเรือแล้ว คือ หมายถึงว่า ไหนๆ นางเอกก็เป็นภรรยาตนเองแล้ว เดี๋ยวนางก็ยอมรับได้เองแหละ พระเอกไม่เคยคิดถึงเรื่องการหย่า ไม่เคยนึกฝันว่าภรรยาจะกล้าขอหย่า เพราะในยุคสมัยนั้นสตรีที่หย่าร้างคือสตรีที่ถูกมองว่ามีมลทิน มีจุดบกพร่อง มีข้อด้อย ข้อเสีย มีตำหนิ ไร้ราคา มีแต่คนดูถูกและด้อยค่า บางคนหย่าแล้วจะกลับสู่บ้านเดิมก็ไม่มีใครต้อนรับ แต่นางเอกไม่ใช่ไง…

นางเอกนั้นถือคติที่ว่า ไม่มีสามีก็ไม่ตาย แต่ชีวิตคนเราจะตายก็เพราะไม่มีเงิน ด้วยโลกนี้มันหมุนด้วยเงินนะสิ ขอให้มีเงิน เรื่องสามีใหม่ไม่ใช่เรื่องยาก 

…จะเอาสักกี่คน

สุดท้ายพระเอกกลับมาตายรัง + รักเดียวใจเดียว + เข็ดแล้วกับการมีอนุ 3 ภรรยา 4 นางเอกก็มิได้ปฏิเสธ หากพระเอกจะกลับมาตายรังเก่า แต่นางมิได้เรียกร้องขอความรักหรือสัญญาว่าต้องมีนางเพียงคนเดียว เรื่องนี้นางเอกออกแนวหน้าเงินค่ะ เพราะโลกนี้มันหมุนได้ด้วยเงินไงเจ้าคะ นางเอกมีวิธีกำราบเขาได้ก็แล้วกัน …จะเอาไม่เอา จะยอมไม่ยอม อยากกลับมาหรือเปล่าล่ะ รับได้ก็เชิญกลับมา รับไม่ได้ก็เชิญกลับไป ไม่ได้ง้อ มารอลุ้นกันว่านางเอกจะมีวิธีเอาคืนและกำราบสามีอย่างไรให้อยู่หมัด

…แล้วแบบนี้จะมีสามีที่ไหนกล้านอกกายนอกใจนางอีกเล่า

*** ความตั้งใจของไรท์สำหรับนิยายเรื่องนี้ยังไม่ใช่การหาสามีใหม่ แต่เป็นการกำราบสามีเดิมให้อยู่หมัด แบบไม่กล้าหือไม่กล้าอือเลย ( ยังไงคุณพระเอกเขาก็ไม่ได้เป็นหลัวที่ชั่วมาก ยังพอให้อภัยได้อยู่ หากมีเงินมาเจรจา รู้สึกว่าสิ่งที่ทำให้นางเอกของเรามีความสุขแบบสุดๆจะเป็นเงินนะ…ไม่ใช่ผู้)

*** คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายขนาดกลาง จำนวนคำประมาณ 62,000 คำ รายละเอียดในบางช่วงบางตอนอาจจะไม่ได้ลงลึก เหมาะสำหรับคนที่มีเวลาน้อยหรือต้องการอ่านช่วงที่รอเวลาบางอย่าง เช่น รอรถไฟฟ้า , MRT, หรือรอเพื่อน จำนวนคำในแต่ละตอนได้ถูกปรับให้เข้ากับวิถีชีวิตอันรีบเร่งของผู้คนในปัจจุบันแล้ว